Kweepfwoet

“Wat eet jij nou?” vraagt Kibo en staat op op mijn rode grapefruit van dichtbij te bekijken. Het is tien uur en we eten fruit in de kring. Opeens staan er 25 kinderen om mij heen. “Het is een sinaasappel!” roept Delilah. “Wauw! Die heeft een mooie kleur van binnen”, hoor ik een ander kind zeggen wanneer ik de grapefruit doormidden snijd. “Het heeft de kleur van een watermeloen!” hoor ik een kind zeggen. “Deze eet mijn moeder ook altijd en ik vind hem niet lekker, zegt Anass.  Ik zeg nog even niets, ik geniet ervan om de verwondering te aanschouwen en gesprekken tussen de kinderen te horen.   

Wij zijn een gezonde school, dat houdt in dat we dagelijks om 10 uur fruit eten en water drinken. Zoals gewoonlijk zingen we het fruitlied en daarna bekijken we vaak even wat iedereen meegenomen heeft. Want soms zit er iets bij dat bijzonder is, zoals vandaag mijn grapefruit. Zo zijn er al heel wat bijzondere vruchten langsgekomen. De ene dag lepelt een kind een granaatappel uit en de andere dag heeft een ander kind een zakje lychees mee die rustig aan tafel gepeld worden. Soms komt er nog wel eens een chocoladekoekje uit een tas tevoorschijn, maar dit kind krijgt de kans niet om dit op te eten. “Ooooh, dat mag niet, dat is ongezond!!!”. Ja, mijn kleuters zijn gedrild in gezond en ongezond moet ik (toch wel met enige trots) bekennen. 

Af en toe heeft een kind een lege tas mee. Gelukkig is er altijd wel een ander kind of ikzelf dat iets extra’s mee heeft en dat graag wil delen. In deze klas zorgen wij voor elkaar.   

Sinds kort hebben mijn leerlingen ook ontdekt dat er op veel fruit een stickertje zit. Natuurlijk willen ze allemaal weten wat erop staat. En wat een ontdekking! Op de ene banaan staat iets anders dan op de andere banaan. Dit levert weer prachtige gesprekken op. We voeren tijdens het fruit eten gesprekken over bio-fruit, of over de verschillende namen van appels.  

Maar vandaag staat mijn grapefruit in de picture. “Kweepfwoet?” De kinderen vinden het maar een rare naam. “Mogen we proeven, juf?”. Ik snijd mijn grapefruit in kleine stukjes en leg het op een bord. Op dat moment komt juf Tess binnen. “Bah!”, zegt ze. “Grapefruit, dat lust ik niet want dat is bitter. Lusten jullie dat wel dan?”. “Jaaaa!! Roepen 25 kinderen”. Ja, zegt Meriam, want het smaakt naar watermeloen en dat is mijn lievelingsfruit. Voordat we echt gaan proeven, probeer ik het verschil tussen zoet-zuur-zout en bitter uit te leggen. Ik bereid ze erop voor dat het niet zoet is en dat het niet naar watermeloen smaakt. Ik ben heel benieuwd wat ze vinden van de bittere smaak van de grapefruit. Ze stoppen allemaal het stukje in hun mond en ik kijk naar ze. Geen enkel kind vertrekt een spier, het is alsof ze een stukje watermeloen eten. “Mmmmmm…..”zeggen ze. “Vinden jullie het allemaal lekker?” vraag ik ietwat verbaasd. Ik heb nog genoeg over om nog een ronde uit te delen, en ik ga de kring rond. Dit keer durven een paar kinderen het niet meer aan om nog een stukje te nemen, maar dat vind ik helemaal niet erg want ik vind het juist leuk dat ze het allemaal geprobeerd hebben! 

Het mooiste van dit verhaal vind ik, dat de dag erna er prompt een kind naar school komt met een grapefruit in de tas! “Kijk juf, ik heb ook een kweepfwoet mee!”.  

Door zoveel aandacht aan gezond en ongezond voedsel te besteden en aan het feit dat niemand honger hoeft te hebben probeer ik mijn kleuters bewust te maken van kinder- en mensenrechten. Elk kind heeft immers recht op gezond eten. 

De activiteiten uit het hoofdstuk Kinder- en mensenrechten uit het lespakket Spiegelbeeld kunnen hierbij ook mooi ingezet worden. Maar ook andere kinderrechten komen aan bod, zoals dat ieder kind recht heeft om te spelen, dat ieder kind recht heeft op schoon water en dat ieder kind recht heeft op een veilige plek. Op een speelse manier maken de kinderen kennis met deze kinderrechten. Ik vind het erg leuk om het met mijn kleuters over deze onderwerpen te hebben.  Jullie ook?